Balansverslag

Tijdens de drie jaar, waarin ik dit dossier heb opgebouwd, merk ik meer en meer, dat ik houd van oude literatuur. In de vijfde klas is deze voorkeur naar boven gekomen tijdens de literatuurlessen. Het door mij gelezen repertoire bestaat daarom ook voor een groot deel uit oudere boeken. Denk hierbij aan ‘Lucifer’ van Joost van den Vondel en Lof der ‘zotheid van Erasmus’. Ook recentere werken, zoals die van Couperus heb ik leren waarderen. Ik denk dat deze voorkeur voortkomt uit drie eigenschappen, die typisch zijn bij oude literatuur.

 Ten eerste is oude literatuur moraliserend van aard. Dit wil zeggen, dat de boeken duidelijke opvattingen hebben over de juiste manier van leven.

Ten tweede konden de schrijvers niet alles zeggen wat zij wilden. Dit levert boeken op als ‘Lof der zotheid’ waarin Erasmus kritiek uit op een zodanige manier, dat hij daarvoor niet kan worden vervolgd.

Ten derde vind ik de meer theologische inslag en boodschap van oude literatuur interessant om  te lezen.

De literatuurlessen over de verlichting, romantiek en naturalisme waren erg interessant. De muziek uit deze periodes spreekt mij erg aan. Door de literatuurlessen leer je onder andere over de achtergronden van deze periodes, zodat je zowel de literatuur als de muziek beter begrijpt en ook dwarsverbanden tussen deze twee kunt leggen.

Literaire ervaringen hebben bij mij nooit echt weerstand opgeroepen. Wel is het natuurlijk zo dat het ene boek prettiger leest dan het andere. Ik heb in de afgelopen drie jaar geleerd dat ik niet houd van boeken die vaag geschreven zijn. Boeken waarin de omgeving niet beschreven wordt en allerlei zaken niet nader gedefinieerd worden, zijn niet mijn favoriete boeken.

Ik heb altijd gehouden van lezen. Tijdens mijn schooltijd ben ik natuurlijk andere en moeilijkere boeken gaan lezen, maar ik heb niet het gevoel dat ik anders naar literatuur kijk, of dat ik literatuur in het algemeen anders ben gaan waarderen. Wel heb ik kennis gemaakt met literatuur, die ik zonder literatuuronderwijs waarschijnlijk nooit had leren kennen.

Het maken van “feitelijke” verslagen heb ik nooit erg leuk gevonden en ik heb deze onderdelen dan ook nooit met veel plezier gemaakt. Dit zal ongetwijfeld impact hebben gehad op de kwaliteit van deze gedeeltes. Het beschrijven van motieven, karakterontwikkelingen e. d. zijn nooit mijn sterkste kan geweest, omdat ik er vaak geen zin in had om ze te beschrijven.

In de komende paar maanden neem ik een literaire pauze. Het probleem met literatuuronderwijs is, dat het lezen verplicht is. Dit is goed te begrijpen, maar het betekent wel dat het lezen een stuk minder leuk wordt. Ik denk dat de plaats die literatuur in mijn leven inneemt niet drastisch veranderd is. Ik heb immers altijd al van lezen gehouden. Alleen de literatuur die ik lees is veranderd.

Het zou mooi zijn om film, muziek en kunst geïntegreerd te zien in het onderwijs. Samen met literatuur proberen deze kunsten allemaal iets te zeggen over dezelfde onderwerpen: emotie,   liefde, moraal en nog vele andere zaken. Ik raad u aan om nog meer over de grenzen van uw vakgebied te kijken om zo ook de verbanden tussen deze kunsten beter te kunnen vatten.