Los, van Tom Naegels is een echte denker. Naegels schreef dit boek in 2005
en het boek heeft sindsdien prestigieuze literatuurprijzen gewonnen zoals de
Seghers Literatuurprijs. Samen met een klasgenoot van mij heb ik dit boek
gelezen en wij waren beiden onder de indruk van dit boek. Los gaat over Tom
Naegels zelf. Je zou dus kunnen zeggen dat Los een autobiografie is. Het enige
verschil is dat Tom niet echt de hoofdrol speelt in zijn boek.
Los draait voornamelijk om 2 personen, namelijk Tom en bompa. Tom is een
journalist van 'De Nieuw Gazet' die verslag doet van de rellen die zich op dat
moment voordoen in Antwerpen. Bij dit onderzoek komt hij met allerlei soorten
mensen in aanraking die allemaal de schuld van de rellen aan anderen geven.
Bompa, de opa, van Tom wil euthanasie plegen. Bompa is een oude,
racistische man die zijn leven heeft ingezet voor het socialisme. Het is een
verbitterde man die alle fouten in de samenleving met het grootste gemak
afschuift op allochtonen.
Het hoofdthema van Los is de euthanasie van bompa. Bompa's hoop is gericht
op de euthanasiewet die in 2002 door de regering is aangenomen. Hij komt echter
niet in aanmerking voor euthanasie en daarom besluit hij om niet meer te eten
en zich op die manier om het leven te brengen. De titel doet ons denken aan de
strijd die bompa voert om te overlijden. Hij wil los zijn van zijn ellende,
zijn problemen en zijn nutteloze bestaan.
Los is een verhaal waarin maar weinig open plekken voorkomen. Het voordeel
daarvan is dat het boek niet moeilijk is om te lezen. In het boek lopen 3
verhaallijnen door elkaar en de gedachten van Tom, die tegenstrijdig kunnen
zijn, zijn soms ingewikkeld. Het boek zou erg wazig kunnen worden als er ook
nog een overvloed aan open plekken zou zijn.
De verwachtingen van dit boek waren hoog nadat we de omslag hadden gelezen.
Die verwachtingen liepen nog veel hoger op nadat we de eerste zin hadden
gelezen. Wij zijn erg te spreken over de manier waarop Tom Naegels zijn boek
geschreven heeft. Hij schrijft namelijk de gedachten die hij tijdens zijn
belevenissen heeft op. Dit geeft het leuke effect dat hij anders handelt dan
hij wil en dat zijn handelen en zijn gedachten elkaar als het ware tegenspreken. De humor in het boek
konden wij ook goed waarderen en de problemen die Tom tegenkwam zette ons aan
het denken.
De samenwerking tussen Mijn klasgenoot en ik verliep goed. Wij hebben ons
allebei aan de deadlines gehouden en de gesprekken die wij over het boek hadden
verliepen zonder problemen. In die gesprekken was er ook ruimte voor
verschillende meningen en eigen opvattingen over het verhaal. Los leerde ons
dat er nooit een makkelijk antwoord is op problemen in de maatschappij zoals
cultuurverschillen en euthanasie. Het heeft ons aan het denken gezet over wat
wij van deze onderwerpen vinden en of die mening wel terecht is. Wij vinden dat
Los in leesniveau 4 valt. Dit niveau is uitdagend, maar niet hopeloos
ingewikkeld en het lijkt mij dus verstandig dat ik volgend jaar weer start op
niveau 4 en rustig begin met het lezen van niveau 5. Ik hoop volgend jaar nog
meer van Tom Naegels te lezen, omdat zijn manier van schrijven mij erg bevalt.
